|
Przy długości zespołu światłowodowego kabla przyłączeniowego (ang. jumper) przekraczającej kilkanaście metrów, który ma być wielokrotnie (i sprawnie!) zwijany/rozwijany zaczyna się pojawiać problem bębna. To, wydawać by się mogło na pierwszy rzut oka, proste urządzenie, jest bardzo często lekceważone, a w skali całego systemu może okazać się jego piętą achillesową, jeśli zostanie źle dobrane.
Dobry bęben kablowy nie jest tylko szpulą do przechowywania kabla. Owa „szpula” musi mieć odpowiednie wymiary, aby kabel światłowodowy na niej przechowywany nie uległ uszkodzeniu np. w trakcie odwijania (kiedy jeden koniec wiązki jest gdzieś zaczepiony, a obsługa z bębnem przemieszcza się odwijając kabel). Podobnie przy zwijaniu – kiedy kabel (często długości kilkuset metrów) jest ciągnięty w kierunku bębna. W jednym i drugim przypadku na kabel działają znaczne siły rozciągające. Szpula powinna być dwusekcyjna – na sekcji głównej przechowywana jest większość długości kabla, na sekcji pomocniczej nawinięty jest odcinek kilku - kilkunastu metrów (zależnie od potrzeb) tej strony kabla, która jest nawinięta najbliżej osi szpuli, aby można było się wygodnie podłączyć po rozwinięciu kabla, bez względu na to, czy odwiniemy tylko część czy też całość jego całkowitej długości. Kolejnym ważnym elementem jest uchwyt złącza – ma on za zadanie zabezpieczyć złącza w trakcie transportu ale także przede wszystkim złącze nawinięte na sekcji pomocniczej, kiedy przy odwijaniu kabla bęben zaczyna się obracać z prędkością do kilku obrotów na sekundę
Szpula musi być zainstalowana w stelażu, który będzie pełnił rolę stojaka, uchwytu do przenoszenia i zabezpieczyć bęben przed przypadkowym odwijaniem się kabla (hamulec).
Dobry bęben powinien jeszcze mieć napęd, czyli korbę, która pomoże nam nawinąć wygodnie kabel ponownie na szpulę.
W naszej ofercie znajdują się rozwiązania powyższych problemów. Opracowali je fachowcy zajmujący się od lat polowymi sieciami światłowodowymi. Skorzystajcie z ich doświadczeń!
| |
|
|
|
|
 |
|
 |
|
 |
| Fot. 1. Zespół kabla światłowodowego CTOS nawinięty na bęben Amphenol CD1 |
|
Fot. 2. Szpula z bębna CD1 – widoczna korba i złącze CTOS wyjęte z uchwytu. Sekcja pomocn. w tym małym bębnie (max. poj. ok. 150m kabla) wykon. jako 3 blaszane łapy na zewn. część szpuli. |
|
Fot. 3. Kompletny system bębna „T0x” firmy Amphenol. Na zdjęciu widoczna dwusekcyjna szpula z jumperem CTOS, osłoną tekstylną, korbą uchwytem szpuli i stelażem. |
| |
Obrotowe złącza światłowodowe (ang. fibre optic rotary joints)
Właściwsza byłaby nazwa „obrotowe przepusty światłowodowe” gdyż w istocie zadaniem tych urządzeń jest przeniesienie sygnału światłowodowego z rotora na stator. Umieściliśmy ten rodzaj złącz przy bębnach, gdyż jest to najbardziej oczywiste zastosowanie takiego urządzenia. Wyobraźmy sobie robota opuszczanego w głąb szybu. Łączność z robotem utrzymywana jest przez kabel światłowodowy (lub hybrydowy) przyczepiony z jednej strony do robota, zaś druga strona nawinięta jest na bębnie i połączona ze stanowiskiem sterowania znajdującym się na powierzchni. Opuszczając robota musimy odwijać kabel. Aby łączność z robotem była zapewniona cały czas, połączenie bęben – stelaż musi zawierać obrotowe złącza światłowodowe. W przeciwnym wypadku nie pozostanie nam nic innego jak tylko odpiąć sterowanie robota, opuścić go niżej i po osiągnięciu żądanej wysokości podłączyć go ponownie do układu sterowania.
Inne zastosowanie to wieża pojazdu wojskowego lub okrętu, która musi obracać się w dowolnym kierunku w zakresie n*360 stopni. Jeżeli na tej wieży są nadajniki/odbiorniki sygnału światłowodowego, to aby przekazać ten sygnał do reszty pojazdu niezbędne są obrotowe złącza światłowodowe.
Jest to bardzo specyficzna i kosztowna grupa złącz. Nie opisujemy tu konkretnych rozwiązań, bo zależą one ściśle od specyfiki zastosowania. Nasze doświadczenie będzie Wam jednak bardzo pomocne jeśli napotkacie konieczność użycia tych złącz. Czekamy na Wasze zapytania i jesteśmy do Waszej dyspozycji.
|
